ที่จั่วหัวเข้ามาแบบนี้ อย่าตกใจไปว่าทำไมเขียนซะตกใจ เพราะมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ขออธิบายเนื้อเรื่องคร่าวๆ อย่างไม่สปอยด์ก่อนนะครับ (อ้อ ภาคก่อนที่เค้าเล่นกันไม่ต้องถามนะครับ ไม่ได้ดู ฮา) จัน (มาริโอ้ เมาเร่อ) เด็กหนุ่มที่ถูกพ่อ หลวงวิสนันทเดชา (ศักราช ฤกษ์ธำรงค์) รังเกียจและสาปแช่งมาตั้งแต่คลอดเพราะทำให้แม่ ดารา พิจิตรวานิช (สาวิกา ไชยเดช) ตาย มีน้าฝ่ายแม่ คุณวาด รับเป็นแม่เลี้ยงบุญธรรม ซึ่งจันก็เติบโตมาพร้อมกับ เคน (ชัยพล จูเลี่ยน พูพาร์ต) ทำให้กลายเป็นเพื่อสนิทกันเลยก็ว่าได้ ด้วยความที่คุณดาราตาย ทำให้พ่ออยากจะกำจัดจันออกจากบ้าน แทบจะฆ่าก็ว่าได้ เพราะไม่อยากเห็นหน้าลูกที่ตัวเองรังเกียจ ทำให้พ่อเล่นวิธีสกปรกด้วยการไล่มีเซ็กส์กับคนในบ้านตั้งแต่คนใช้ที่เป็นผู้หญิง (ผมว่ากระเทพแหละนะ -*-) บีบบังคับให้ทาสชายออกไป จนกระทั่งจะไปปะลั่มปั่มปั๊มกับคุณวาด แต่เผอิ๊ญคุณวาดรู้ตัว เลยให้คุณหลวงสัญญากับคุณวาดว่า ถ้าอยากจะปะลั่มปั่มปั๊มด้วย ต้องอย่าทำร้ายจันจนตาย คุณหลวงก็สัญญาไป เลยทำให้ แก้ว (โช นิชิโนะ) เป็นลูกสาวของคุณวาดและคุณหลวงไป โดยคุณหลวงก็กล่อมประสาทให้แก้วเกลียดชังจันอยู่เรื่อยมา และด้วยความที่เป็นเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น ทำให้ใครต่อใครก็เกิดความกลัดมันในตัวเองทั้งนั้น เคน เลยแนะนำเรื่องเซ็กส์ให้จันได้รู้จัก จนสุดท้ายคุณจันก็เลยได้ขึ้นครูสมใจกับคนใช้ในบ้านนั่นแหละ อีกทั้งทำให้จันสนใจเรื่องเซ็กส์ซะงั้น เลยทำสมุดสเก็ตภาพออกมา ต่อมาแฟนเก่าของคุณหลวง คุณบุญเรื่อง (รฐา โพธิ์งาม) กลับมาจากสิงคโปร์และจะกลับมาคบกับคุณหลวงอีก เลยทำให้คุณวาดและจันตกที่นั่นลำบากในที่สุด แต่..คุณบุญเรื่องไปพบสมุดสเก็ตภาพของจันเข้า เลยขอเก็บไว้ จันอยากได้คืนเลยขึ้นไปหา ทำให้เกือบจะได้เสียกันเลยทีเดียว เรื่องคร่าวๆ ก็ประมาณนี้ละกัน มันยาวจริงๆ -*-

สาระสำคัญของหนังเรื่องนี้ ถ้าดูผ่านๆ คงคิดว่ามันไม่มีอะไรแน่นอน แต่ผมพยาย๊ามนั่งคิดหลายตลบ เออมันก็สื่อเหมือนกันเนอะ เรื่องหลักๆ เลยก็คือ ความรักของคนในครอบครัวมันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมาก หากเด็กคนนึงเกิดมาแล้วโดนพ่อรังเกียจซะขนาดนั้น เป็นสังคมสมัยนี้เด็กก็ตบะแตกเสพย์ยา คบเพื่อนเกเรไปแล้ว แต่จันถือว่าโชคดีที่ยังมีแม่เลี้ยงแล้วก็บ่าวไพร่ที่ช่วยดูแลประคับประคองมา อีกเรื่องที่แสดงให้เห็นชัดๆ ก็คือ เซ็กส์ไม่ใช่ทางออกของทุกเรื่อง ทางออกของเซ็กส์จริงๆ อยู่ที่การเพิ่มประชากรและการแต่งงานกัน แต่คนที่ดะอยากได้คนโน่นไปเรื่อยคนนี้ไปเรื่อย เกิดแจ๊กพ็อตแตกเจอคนเป็นเอดส์ก็ฮากันไปตามระเบียบเหมือนเคนที่มีไปเรื่อยจนกลายเป็นโรคไป (ในเรื่องไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร แต่ไมไ่ด้เป็นเอดส์แน่นอน) รวมไปถึงเซ็กส์ก็ไม่ใช่ทางออกของความสุขอีกเช่นกัน คนเราจะมีความสุขก็ไปวาดรูป เล่นเกม ดูหนัง บลาๆๆ ได้อีกหลายกิจกรรม ให้คิดว่าเซ็กส์มันคือทางเลือกคนที่พร้อมจะดีกว่า แง่ของผมคิดว่า เรื่องขึ้นครูมันก็ไม่ผิดหรอกนะ แต่มันทำให้สะท้อนสังคมว่า ผู้หญิงที่ยอมให้ผู้ชายขึ้นครูทั้งๆที่ไม่ใช่แฟนหรือสามี มันก็น่าเกลียดเกินควร อืม… คิดได้หลายแง่อยู่

ขอบคุณภาพจาก : movie.sanook.com

นักแสดงของเรื่องนี้ติเป็นรายคนละกัน สำหรับญาญ่าหญิงและตั๊ก บงกช ถือว่าผ่านฉลุย งานเค้าเีนียบอยู่แล้ว โชว์เป็นโชว์ เรทเป็นเรท ดราม่าเป็นดราม่า คุ้มค่าบัตรกันเลยทีเดียว (ฮา) ต่อมา มาริโอ้ จริงๆ ก็หวังว่าหนังแนว Period  ให้มาริโอแสดง มันก็แปลกที่หน้าตาอยู่ละ พอมาดูจริงๆ ไม่อินเลย จะขำก็ไม่สุด บทขึ้นครูยังไม่สุดเลย (ฮา) มีแต่ฉากที่นึกภาพพ่อตีแล้วร้องไห้นั่นก็ถือว่าผ่านอยู่ฉากเดียว เลยทำให้หนังมันขัดๆ อยู่มิใช่น้อย แต่คนที่ผมสงสัยว่าสุดคือ แก้ว ที่รับบทโดย โช นิชิโนะ ทำไมต้องเป็นคนญี่ปุ่น แถมเป็นดารา AV อีกตะหาก ต้องการอะไรกันแน่ ในฉากนี่ขอบอกว่า สุดๆ จริงๆ บรรยายไม่ได้เลยแหละ (ฮา) ซึ่งคนที่มาพากษ์ภาษาไทยให้ นัท มีเรีย คิดว่าโชคงพูดไทยแล้วแหละแต่ไม่ชัด เลยต้องพากษ์ทับไปอีกที เลยทำให้หนังไม่ได้อรรถรสของตัวละครเท่าไหร่ อ่อ มีอยู่ฉากนึงที่คุณบุญเรื่องคุยกับจันอยู่ซักพักตัดเข้าหากคุณวาดเอาผลไม้ไปให้คุณบุญเรื่อง อันนี้ขอบอกว่าอารมณ์นี่ปรับไม่ทัน ยังกับดู The Voice แล้วตัดเข้าโฆษณา อารมณ์นั้นๆ จริงๆ -*-

โดยสรุป ถือว่าถ้าไปดูแบบไม่คิดอะไร คุ้มค่าที่ไปดูตัวนักแสดง แต่ถ้าถามหาสาระแบบเข้มข้มมีแทบจะเสี้ยวเล็บ คือต้องพยายามดูให้ออกจริงๆ ว่าเค้าจะสื่ออะไร แต่จริงๆ แล้วตัวละครแต่ละตัวเค้าจะสะท้อนออกมาอยู่แล้ว ส่วนภาคต่อไปกับ จันดารา : ปัจฉิมบท (หรือที่พี่ที่ไปดูหนังตั้งชื่อให้ว่า The Revenge of Jan) อาจจะขอคิดดูก่อนว่าควรจะไปดูดีไหม เพราะโดนพี่เค้าสปอยด์แล้ว (ฮ่าๆๆ) ฉะนั้น ดูให้ได้สาระ อย่าไปดูเพื่อเพิ่มแคลเซียมด้วยสายตาให้ตัวเองนะครับ :3

ฝากไว้…ให้คิด