เข้าสู่สภาวะดองบล็อกอีกตามเคย สัญญาว่าจะกลับมาอัพให้บ่อยๆ ละ กลัวไม่มีอะไรจะอ่านกัน (รึเปล่า :P) จริงๆ หนังเรื่องนี้ ไปดูมาน๊านนานละ แต่เพิ่งมาลงรีวิวเพราะขี้เกียจ ฮ่าๆ :3

หอแต๋วแตก แวกมว๊ากมว๊ากกก – หอนี้ มีแต่เสียงฮา

สาระสำคัญของหนังเรื่องนี้ ไม่ต้องถามครับ ไ่ม่มีเลย พยาย๊ามมมม พยายามคิดเท่าไหร่ก็หาสาระสำคัญของหนังเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ ได้อย่างเดียวคือ ความฮา ซึ่งเป็นความฮาที่มากมายหลากหลายมุกเพราะรู้ๆ กันอยู่ว่าตลกชื่อดังหลายๆ คนก็มาร่วมเล่นกันมากมาย แต่เมื่อพจน์ อานนท์เป็นผู้กำกับ ฉะนั้น เรื่องของการไว้ลายคงหนีไม่พ้นการกัดจิดสังคมแบบเจ็บๆ จะเห็นได้หลายฉากเช่น ฉากศิลปะวาดรูปด้วยนม หรือฉากผีแพนเค้กขับชอปเปอร์พร้อมสวมชฎาแบบเลดี้ ก้ากา เป็นต้น

เรื่องของบทบาทนักแสดง ถือว่าทำออกมาได้โอเคในระดับหนึ่ง คือถามว่าฮามั้ย ก็ฮาดี แต่ไม่ถึงกับฮาจนดั้น ส่วนบทผีๆ ทั้งหลายก็มุกผีนั่นแหละครับ เสียงดังๆ ทำตกใจ ไม่ก็โผล่แว๊บออกมา คือผมเป็นคนกลัวผีนะ แต่ไม่เค้ยไม่เคยมีความกลัวกับหนังเรื่องนี้แม้แต่น้อยเลย (ทั้งๆ ที่เจ๊พจน์บอกว่า… ภาคนี้น่ากลัว)

ใครที่กำลังเครียด หรือมองหาภาพยนตร์แก้เบื่อ แนะนำให้หาเรื่องมาดูได้ครับ ทันมุก ทันเหตุการณ์ดี ส่วนจะเอาเรื่องหลอนๆ ก็ไม่น่ากลัวเท่าไหร่ ขนาดจะเป็นผียังทำให้ฮาได้เลย เก่งจริงๆ เจ๊พจน์ อานนท์ ?