ในสัปดาห์ที่ 2 ไม่มีอะไรมากมายขนาดที่ต้องเอามาเล่าหรอกครับ ตอนนี้ก็เริ่มชินกับการใช้ชีวิตแบบคนทำงานมากขึ้นละ เวลาตื่นก็เริ่มมีอาการขี้เกียจเหมือนเดิม (ฮา) แต่ก็ตื่นมาอาบน้ำตามปกตินะครับ แล้วสิ่งที่เหมือนเดิมก็คือ การไปยืนเคารพธงชาติหน้าสวทช.ทุกๆ เช้า วันไหนไม่ได้เคารพธงชาติตรงนั้น ก็จะเป็นโรงอาหารสวทช. ซึ่งที่นี่จะแปลกอยู่อย่างนึงครับ ตอนแรกก็ไม่ได้สังเกตแล้วรุ่นพี่ในแลปบอกให้ลองสังเกตดูว่า คนที่นั่งกินข้าวอยู่เวลาเพลงชาติมาเค้าจะไม่ลุกขึ้นยืนเคารพธงชาติ แต่เค้าจะหยุดกินข้าวแล้วก็หยุดคุยด้วย วันพฤหัสไปลองสังเกตดู เออ จริงด้วยวุ้ย

แล้วทุก ๆวันพฤหัสก็จะกลายเป็นวันที่ผมต้องเข้าประชุมกับ Lab ย่อยรวมถึงนำเสนอความคืบหน้าของงานให้พี่ๆ ใน Lab ได้รับทราบว่าโปรเจคเป็นไปถึงไหน ติดปัญหาอะไรหรือเปล่า ส่วนทุกๆ วัน หน้าที่ตอนเช้าก็เอาของมาเก็บแล้วก็ไปกินข้าว เช้าขึ้นมาก็มานั่งอ่าน Feed ให้หมดแล้วก็เริ่มทำงานจริงๆ ซัก 10 โมง ซึ่งเอาเข้าจริงๆ ก็ไม่เชิงว่าทำงานหรอกครับ นั่งทำโปรเจคนี่แหละให้คืบหน้าตามเวลาที่ตั้งไว้ก็พอ

อีกเล่าที่อยากเล่าให้ฟังคือ ผมบอกพี่นานามิ (เด็กฝึกงานจากญี่ปุ่นในสัปดาห์ที่ 1) ว่า ส้มตำ มันเป็นอาหารยอดฮิตของไทยเลยนะ เค้าก็บอกว่าเค้าไม่เคยกิน (แหงสิ) วันต่อมาเลยลองให้เค้าได้กินตำไทยแบบไม่ใส่พริกซักกะเม็ดเลย ปรากฏว่าครกก่อนๆ เค้าดันตำใส่พริกซะเยอะแล้วไม่ได้ล้างครก มันก็เลยมีติดออกมานิดๆ แต่ถ้าเรากินเนี่ย เราไม่เผ็ดเลยนะ หวานมาก แต่เค้าบอกว่าเผ็ด แสดงว่าเค้าไม่เคยกินเผ็ดเลย -_-” ส่วนรสชาติเค้าบอกว่าอร่อยดี แล้วทีนี้พี่แชมป์ (@sitdh) ก็เล่าให้พี่นานามิฟังว่ามันเป็นยังไง ทำยังไง ก็ว่าไป พอบอกว่ามีมะละกอ เค้าก็ถามว่า มะละกออยู่ไหน พอชี้ดูว่าไอ้เส้นๆ เนี่ย เค้าดูสะพรึงเลย 5555

อ้อ ลืมไปอีกเรื่องนึง เพื่อนฝึกงานจากอีกแลปนึงจากม.เกษตรศาสตร์ที่มานั่งโต๊ะเรียนกับเรา เค้ามาก่อนเราแล้วก็จบการฝึกสหกิจฯ อาทิตย์นี้เหมือนกัน ก็คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว โชคดีนะฮะเพื่อน 2 อาทิตย์ ‘ ‘)/